Walrus

De walrus is een imposant zeezoogdier dat vooral bekend staat om zijn grote slagtanden, die tot een meter lang kunnen worden en gebruikt worden voor gevechten, het graven naar voedsel, en het klimmen op ijs. Met hun gerimpelde, roze tot bruine huid en borstelige snorharen, zijn walrussen gemakkelijk te herkennen. Deze dieren kunnen uitzonderlijk groot worden, waarbij mannetjes tot wel 2.000 kilogram wegen. Hun dikke speklaag beschermt hen tegen de ijzige kou van hun arctische leefomgeving.

Walrussen leven in de koude wateren en op het zee-ijs van de Arctische Oceaan. Ze zijn afhankelijk van zee-ijs, dat ze gebruiken als platform voor rusten, voortplanten en toegang tot voedselrijke wateren. De afname van zee-ijs door klimaatverandering beïnvloedt hun leefomgeving en kan hun overleving bedreigen.

Walrussen worden hoofdzakelijk gevonden in twee geografisch gescheiden gebieden in de Arctische regio: de Atlantische walrus komt voor van het Canadese Arctische gebied tot aan de oostkust van Groenland, terwijl de Pacifische walrus zich uitstrekt van de oostelijke Siberische kust tot aan Alaska.

Volwassen walrussen zijn groot en massief; mannetjes kunnen een lengte van ongeveer 3,6 meter bereiken en wegen vaak meer dan 1.500 kilogram, terwijl vrouwtjes iets kleiner blijven. Walrussen hebben een levensverwachting van ongeveer 40 jaar in het wild.

De paartijd van walrussen vindt plaats in het water tijdens de late winter. Na een draagtijd van ongeveer 15 maanden, baart het vrouwtje meestal één jong, dat bij geboorte al ongeveer 60 kilogram weegt. Jongen blijven tot wel 2 jaar afhankelijk van de moeder.

Walrussen zijn sociale dieren die vaak in grote groepen worden gevonden, vooral op ijsvlaktes waar ze rusten en zonnen. Ze voeden zich voornamelijk met bodemdieren zoals schelpdieren, die ze met hun gevoelige snorharen opsporen en met hun krachtige zuigkracht uit de schelp halen.

Het dieet van de walrus bestaat hoofdzakelijk uit bodembewonende zeedieren zoals schelpdieren, garnalen, krabben, en soms kleine vissen. Ze graven met hun snuit in de zeebodem om hun prooi te vinden, wat soms leidt tot aanzienlijke veranderingen in de zeebodemecologie.