Ibis

De ibis is een middelgrote vogel bekend om zijn opvallende kromme snavel, waarmee hij gemakkelijk in modder of zand kan wroeten op zoek naar voedsel. De meest voorkomende soort, de heilige ibis, heeft een overwegend wit verenkleed met zwarte veren op de vleugeluiteinden. Ze hebben lange, dunne poten die hen goed van pas komen in hun waterrijke leefgebieden.

Ibissen vinden hun thuis in uiteenlopende waterrijke gebieden, waaronder moerassen, wetlands, rivieren en meren. Ze zijn sterk afhankelijk van de aanwezigheid van water, waar hun voedsel voornamelijk vandaan komt en waar ze hun nesten bouwen in lage bomen of struiken.

Ibissen komen op veel plaatsen wereldwijd voor. Soorten zoals de heilige ibis zijn te vinden in delen van Afrika en het Midden-Oosten, terwijl andere soorten zoals de Amerikaanse witte ibis breed verspreid zijn over de Amerikaanse kustgebieden van de zuidoostelijke Verenigde Staten tot aan Zuid-Amerika.

Een typische ibis kan een lengte bereiken van 65 tot 75 cm, met een gewicht variërend van 1,2 tot 2 kg. De levensverwachting van een ibis in het wild ligt rond de 16 jaar, hoewel dit kan variëren afhankelijk van soort en omstandigheden.

Ibissen broeden in kolonies die soms bestaan uit honderden vogels. Ze leggen meestal 2 tot 4 eieren per broedsel in nesten die ze bouwen van takken en vegetatie. Zowel mannetjes als vrouwtjes zorgen voor de eieren en later voor de kuikens.

Ibissen zijn sociale vogels die vaak in grote groepen leven en samen voedsel zoeken. Ze zijn meestal te vinden in ondiep water, waar ze met hun snavels tastend en pikkend in de modder voedsel zoeken.

Het dieet van de ibis bestaat hoofdzakelijk uit insecten, kleine vissen en schaaldieren. Tijdens het foerageren gebruiken ze hun kromme snavel om in de zachte modder te wroeten en prooien te vangen.