Everzwijn

Het everzwijn (Sus scrofa) is een robuust zoogdier met een gedrongen lichaamsbouw, een brede kop en een opvallende snuit. Ze hebben een dichte vacht die meestal grijsbruin van kleur is, met borstelige manen langs de rug. De mannetjes, bekend als keilers, hebben karakteristieke slagtanden die uitsteken uit hun snuit.

Everzwijnen zijn veelzijdige dieren die leven in verschillende habitats, waaronder bossen, moerassen, graslanden en landbouwgebieden. Ze hebben een voorkeur voor gebieden met voldoende dekking, zoals dichte bossen en struikgewas, waar ze schuilen en nestelen.

De natuurlijke verspreiding van het everzwijn omvat grote delen van Europa, Azië en Noord-Afrika. Door menselijke introductie zijn ze echter ook te vinden op andere continenten zoals Noord- en Zuid-Amerika en Australië, waar ze soms invasieve populaties vormen.

Everzwijnen variëren in grootte afhankelijk van de regio, maar ze kunnen een schouderhoogte bereiken van 60 tot 100 centimeter en een gewicht van 50 tot 200 kilogram. De levensverwachting van een everzwijn in het wild is meestal 8 tot 10 jaar.

Everzwijnen hebben een polygaam voortplantingssysteem, waarbij mannetjes meerdere vrouwtjes bevruchten. De paartijd vindt meestal plaats in de herfst, en na een draagtijd van ongeveer 3 maanden worden de jongen, bekend als biggen, geboren in een nest van bladeren en takken.

Everzwijnen zijn omnivoren en foerageren voornamelijk 's nachts. Ze leven in hechte sociale groepen, bekend als rottes, die worden geleid door een dominante zeug. Overdag rusten ze vaak in modderpoelen of beschutte gebieden en graven ze nesten om in te slapen.

Het dieet van everzwijnen bestaat voornamelijk uit plantaardig materiaal, zoals wortels, knollen, vruchten, noten en grassen. Ze zijn ook bekend om hun vermogen om kleine ongewervelde dieren en zelfs kleine gewervelde dieren te eten, waardoor ze echte omnivoren zijn.