Beermarter

De beermarter, ook bekend als de binturong, is een opvallend zoogdier met een dichte, zwarte vacht die soms een zilverachtige glans vertoont. Ze hebben een lange, gespierde staart die bijna net zo lang is als hun lichaam, en scherpe klauwen waarmee ze uitstekend kunnen klimmen. Het meest opvallende kenmerk is echter hun gezicht, met kleine ronde oren en een platte, beerachtige snuit.

Beermarters bewonen voornamelijk dichte regenwouden en tropische bossen in Zuidoost-Azië. Ze zijn te vinden in bomen, waar ze vaak hoog in de kruinen leven. Deze bomen bieden niet alleen voedsel en beschutting, maar ook een veilige omgeving voor deze schuwe dieren.

De beermarter komt voor in landen als Maleisië, Indonesië, Thailand, Myanmar en delen van China. Hun verspreidingsgebied overlapt met diverse bosgebieden in Zuidoost-Azië, waar ze een cruciale rol spelen in het ecosysteem als verspreider van zaden.

Een volwassen beermarter kan een lengte bereiken van 60 tot 95 centimeter, met een staart van ongeveer dezelfde lengte. Ze wegen doorgaans tussen de 9 en 14 kilogram. De gemiddelde levensverwachting van een beermarter in het wild is ongeveer 18 jaar.

Beermarters hebben een geslachtsdimorfisme, wat betekent dat mannetjes en vrouwtjes uiterlijk verschillen. Mannetjes hebben een grotere omvang en een langere staart dan vrouwtjes. De voortplanting vindt plaats gedurende het hele jaar, waarbij vrouwtjes na een draagtijd van ongeveer 3 maanden één tot drie jongen baren.

Beermarters zijn voornamelijk nachtdieren en brengen het grootste deel van hun tijd door in de boomtoppen. Ze zijn solitair en territoriaal, waarbij elk dier zijn eigen territorium markeert met geurmarkeringen. Ze zijn uitstekende klimmers en kunnen grote afstanden afleggen door zich van boom tot boom te verplaatsen.

Als omnivoren voeden beermarters zich met een gevarieerd dieet dat bestaat uit vruchten, bladeren, insecten, vogeleieren en kleine gewervelde dieren. Ze zijn vooral afhankelijk van fruit, dat ze vinden in de boomtoppen van hun leefgebied.